Gedichten

Trauma

Dit gedicht heb ik geschreven om begrip te vragen voor iedereen  die vaak of zelfs dagelijks kracht nodig heeft om niet zichtbare pijn, ziekte of verdriet te dragen een hart onder de riem te steken.

Ik zag ze lopen in de straat

Somber kijkend naar beneden

Lichamelijk in perfect staat

Niet echt een ziekte onder de leden

Maar haar gedachten dag en nacht

Gaan naar de pijn uit haar verleden

Ontnemen haar telkens alle kracht

Blijft deze voelen in het heden

Het is een grote wond van toen

Die haar dagelijks steeds weer kwelt

Ze kan er zelf niks aan doen

Het was totaal zinloos geweld

Soms gaat het maanden heel erg goed

En lijkt er niets meer aan de hand

Dan loert ineens weer groot gevaar

Is de herinnering weer daar

Vaak zeggen mensen tegen haar

Je bent gezond, dus kijk maar blij

Jij ziet in alles een gevaar

Laat los en voel je vrij

Maar haar innerlijke pijn

Die bijna niemand ziet

Zal er altijd blijven zijn

Ontkennen kan dus niet

Dus zegt dus nooit stel je niet aan

Die woorden zijn toch zo gemeen

Je geeft een ander dan de waan

Te moeten voelen als een steen

Zonder emotie of verdriet

Zal echt niemand ooit zijn

Heb dus respect en anders niet

Lijk me voor iedereen heel fijn

© Willem Buyse 2021