Leven met een masker

Wat er ook gebeurd in je leven, als je kind bent weet je te overleven. Het is een natuurlijke kracht om geen pijn te hoeven voelen, en zo ontstaat de eerste plek waar het overlevingsmechanisme ontstaat, en deze plek laten sommige van ons niet meer los, en besluiten zo om niet meer te hoeven voelen, angstig, boos of verdrietig te hoeven zijn. Als kind hebben we vaak niet eens door dat dit niet klopt, vaak omdat we gewoonweg niet beter weten, niet anders geleerd hebben. Maar als kind doe je er uiteindelijk alles voor om liefde te ontvangen, op wat voor manier dan ook, als je kind bent werkt dat ook vaak wel zo, maar bij het volwassen worden wordt het gedrag doorgezet en doen we er nog alles voor om niets te hoeven voelen.

Er zijn 4 manieren die we inzetten om niet te hoeven voelen.

1. Je zet een masker op en je doet of er niets aan de hand is, dit masker lacht en is aardig, en weet precies het juiste te zeggen en te laten zien wat mensen willen zien, en willen horen, zodat ze jou die verstopt zit achter je masker, niet kunnen zien en pijn kunnen doen.
2. Of we vechten ons eruit, erger meestal vluchten we er van weg op de meest niet te bevatten en sociaal niet geaccepteerde manieren, we doen alles om het maar niet te voelen, er niet te zijn, weg ervan.
3. Vaak nemen we drugs, of drank, bedenk het maar, ook veel seks, pillen, of zoeken het in spiritualiteit. In ieder geval maken we ons ons afhankelijk, als we ons maar iets beter voelen dan het ongecontroleerde nare gevoel wat op elk moment in je kan opkomen.
4. Deze manier gaat je leven veranderen, maar dat weet je pas later, als je het gaat “zien” als je in de pubertijd komt ga je alles wat er gebeurd is, goedpraten, of er compleet niet over praten, gewoon vergeten, daar zijn we meesters! Het was niet zo erg, het was natuurlijk mijn schuld, het ligt in het verleden daar ga ik niet meer naartoe. Langzaam ontwikkel je jezelf ongewild, maar niet bij machten het anders te kunnen.

En leven een leven als vissen die elkaar volgen, compleet volgend, niet sturend. Er mag alleen gevoeld worden als een ander ons dat toelaat, en ons lot is bezegeld er is geen weg terug, alles wat echt goed voor ons is verdwijnt langzaam, omdat we ons compleet afhankelijk van de ander maken bij hoe wij ons mogen voelen. Dit geeft op korte termijn, winst, maar uiteindelijk groeit de pijn zover dat er niets meer over is.

En als er niets meer is, alleen nog de herbelevingen, flash-backs, nachtmerries, angsten voor alles en iedereen, dan zijn we echt afhankelijk, en daarin komen nieuwe pijnen, en we vechten, maar we vallen dierbare aan en daaruit komt sarcasme en cynisme. Maar in alle gevallen maken wij ons afhankelijk om maar geen pijn te hoeven voelen. De behoeften naar warmte genegenheid, en liefde, maar ook om gelukkig te zijn lukt ons niet meer met de mechanismes die zich tegen ons keren. En weten niet meer hoe we het masker vast moeten houden, als het masker valt, is het leven onmogelijk vol te houden.