Vermijdingsgedrag

In mijn leven is vermijdingsgedrag een rode draad die overal doorheen loopt, en waardoor ik letterlijk vast ben gelopen. Vermijding gedrag hoeft niet negatief te zijn, je hoeft ook niet alles te verdragen in het leven, dus Iedereen vermijdt, en bij iedereen zal het weer anders zijn, en vermijden heeft ook zijn positieve kanten, het kan je beschermen. Het belangrijkste is dat het gedrag je niet in alles gaat belemmeren, en je zoveel gaat vermijden dat het onleefbaar wordt voor jezelf, of anderen om met jou te kunnen leven.

Onleefbaar voor getraumatiseerde maar ook voor hun naasten, zoals partners, familieleden en kennissen. Want iedereen begrijpt het tot aan een bepaald punt, en daar gaat een getraumatiseerde in verder, dieper, heftiger, het is moeilijk te begrijpen waarom ze niet meer mee willen gaan winkelen, naar verjaardagen, niet in het donker naar buiten willen, niet uit hun huis durven te komen, dit “vreemde” “vermijding” gedrag is voor beide partijen pijnlijk en moeilijk om mee om te gaan.

Om je te kunnen inleven in vermijding, pijn, het verdriet en de angsten die veel getraumatiseerde hebben, is een lange adem nodig. Begrijpen waarom mensen vermijden, terwijl het toch verstandiger is om het aan te gaan, is het moeilijkst uit te leggen materie die er is. Je ziet niets aan de buitenkant van een persoon, ze praten, lachen, vertellen je de meest gemotiveerde verhalen, en excuses om maar niet te doen waar ze angstig voor zijn. Het is ook niet uit te leggen dat ze op elk moment de vreselijkste dingen beleven, waardoor ze ongewild expert worden in het vermijden en er alles aan doen om zoveel mogelijk alle pijn verdriet, angst niet te hoeven voelen, niet te laten zien aan de wereld dat ze het niet aan kunnen. Dus er is veel vasthoudendheid nodig, vertrouwen te winnen, en heel veel liefde te geven, en heel veel kunnen incasseren, want het lijkt vaak dat je er niets voor terug krijgt, het een bodemloze uitzichtloze situatie is. Getraumatiseerden moeten het zelf gaan inzien, en het vertrouwen terugkrijgen, en zonder professionele hulp gaat ze dat niet lukken, want dan gaan ze pas het echt leren wat het is om niet te vermijden, maar het aan te gaan, het onder ogen te komen, te leren dat het vermijden steeds meer pijn geeft, in plaats dat het wat oplost, en dat er niets en niemand meer voor je is uiteindelijk als je het blijft doen.