Traumacentrum Nederland

Na een derde keer bij Psytrec een intensieve behandeling te hebben ondergaan, had ik weer het gevoel er niet bij te kunnen komen, al was de behandeling erg goed. Ik had zo graag daar gehaald wat voor mij nodig was om een leefbaar leven te leiden. In de weken na Psytrec met de intensieve en goede begeleiding van mijn psychologe Leonie, lukte het mij niet, om daar diep in mij bij het intensieve en diepe verdriet en de angsten te komen. Leonie die naast haar eigen praktijk ook werkzaam was bij Psytrec deed er alles aan om mij te geven waar ik zo naar verlangde.. rust in mijn hoofd, angsten te verminderen, nachtrust zonder vreselijke herbelevingen en nachtmerries. Ik werd steeds somberder en depressiever.. tot ik van iemand hoorde van Traumacentrum Nederland in Vorden. Ik ging op onderzoek uit, belde ze om informatie en hoorde en vond een luisterend oor, en herkenning van mijn klachten, de intake-afspraak werd gemaakt, niet op locatie maar gewoon veilig een telefonische afspraak, dit werd een heel goed gesprek waar al mijn vragen en angsten beantwoord werden. De intake werd ingepland om op locatie te spreken met een intake psycholoog.
Mijn hart ging al wat open bij het eerste aanblik van herkenning van de prachtige Neo-gotische kerk van mijn favoriete Architect Cuypers, naast deze kerk staat een de pastorie, en het klooster waar het Traumacentrum nu zijn diensten aanbied.

Na deze overweldigende indrukken, waarvan ik dacht ze niet meer zo intens te bezitten ben ik de intake in gegaan.
De ontvangst, het contact de rondleiding, alles was zo liefdevol, mooi, een warm veilig bed. De mooie warme huiselijke aankleding van het klooster voelde aan of ik was thuisgekomen.
En door alle angsten heen heb ik mij aangemeld, en op haar advies voor een opname van 16 dagen.
Alles ligt weer achter mij, ik ben het aangegaan, non-stop, letterlijk in dat voormalig klooster meerdere malen door een hel gegaan, dag en nacht, maar nooit alleen, altijd waren er geweldige hulpverleners die mij door allerlei heftigheden heen hebben geholpen in de vorm van verplegers, verpleegsters, psychologen, psychomotorische therapeuten, beeldende therapie therapeuten, lichaamswerk, zelfs het keukenpersoneel, wel en de mensen van het schoonmaakwerk waren zo lief en zorgzaam. Ze deden alles wat mogelijk was om mij weer te leren om veilig te zijn, om eindelijk te leren bij mijzelf te blijven, te accepteren dat ik geen schuld hebt. En nu ik thuis ben, en alles laat passeren wat al die dagen non-stop achter elkaar door hard werken mij heeft gebracht, is het nog steeds overweldigend. En ik besef dat ik het pad gevonden hebt, ik zie het, wil het gaan volgen, ik durf het nu, en weet dat ik nog weer even terug ga daar naar dat prachtige klooster met al die gepassioneerde mensen, die mij zo goed de weg hebben gewezen. En die mij weer met open armen zullen ontvangen, mij zullen omarmen, warmte en veiligheid zullen geven, ook de laatste stevig vast gewortelde negatieve overtuigingen zullen leren los te laten, en mij nog meer zullen leren om deze warmte ook uit mijzelf te leren vinden. Ik ben zo dankbaar voor deze weken bij Traumacentrum Nederland in Vorden